Afgelopen weekend leek het wel zomer. En dat in maart! We hebben zeker wat schade in te halen van vorig jaar…
Na een rondje door mijn tuin constateer ik dat er al van alles uit de grond schiet. Primulaatjes en narcissen bloeien. En vaste planten die zich in de winter altijd schuilhouden onder de grond, steken hun eerste stengels en bladeren voorzichtig uit de grond. Heerlijk om alles weer te zien opkomen. Soms vergeet ik gewoon wat ik allemaal heb geplant. Het is een welkome verrassing om te zien dat deze vaste planten weer ontwaken.
Ook de knoppen in onze paardenkastanje gaan weer uitbotten. Binnenkort maar weer maatregelen nemen om de kastanjemineermot te weren: een plakstrip om de stam en de feromoonval gaat in de kruin. Zo kunnen we dit jaar hopelijk langer genieten van mooi groen blad dan het afgelopen jaar.
Ik merk wel dat de grond behoorlijk droog is. Het heeft ook inderdaad al even niet geregend. Voor planten die enkele jaren in de grond staan is dat niet zo snel een probleem. Maar een paar stekjes die ik in februari in de tuin heb gezet moet ik even wat beter in de gaten houden.
Voor het IVN Woerden ben ik begonnen met columns schrijven over eigen-aardigheden en alledaagse verschijnselen in de natuur: De Verwondering. En in februari startte ik met het volgen van de cursus Tuinreservaten. Hoe maak je van je eigen tuin een reservaat. Tuinreservaten zijn groene paradijsjes. Geen kaal terras vol met steen of kunstgras, maar een levendige oase waar mens en dier gelukkiger van worden. En dat past helemaal binnen mijn straatje! Hoewel mijn (voor)tuin al aardig groen is, ondergaat deze binnenkort een verdere ‘vergroening’. Over de vorderingen houd ik jullie hier op de hoogte.