Van de week heb ik twee hazelnootstruiken gekocht. De kweker in Boskoop vroeg of ik een boerderij had. Verbaasd keek ik hem aan. De vriendin die me vergezelde zei lachend: “Die boerderij komt wel een keer, eerst maar die hazelnoten.”
De kweker waarschuwde me dat hazelnootstruiken groter worden dan veel mensen denken.
Oké.
Ik heb gelukkig genoeg ruimte in mijn moestuin. En je hebt minstens twee soorten hazelnoten nodig voor een goede notenoogst. Want ze worden na kruisbestuiving gevormd. Een mooi excuus dus om twee struikjes van verschillende kunne te kopen.
De een is een Italiaans ras: Tonda di Giffoni. Ik verwacht veel van de smaak, Italianen zijn immers lekkerbekken. De ander heet Cosford en heeft een zeer fijne smaak. Dat gaan we dus het komende najaar uittesten. Volgens de kweker geven ze het komende jaar al noten. En over vier jaar kan ik misschien wel vier kilo per struik oogsten.
De hazelnoot, of corylus avellana cultivar, is een struik die tot zes meter hoog kan worden. Snoeien is niet nodig, wat wel zo prettig is.
De kweker vertelde me ook nog dat je hazelnoten makkelijk kunt vermeerderen door afleggen. Hij wist zeker niet tegen wie hij het had. Straks heeft hij stevige concurrentie…
Ik verheug me nu al op de hazelnotenoogst. Als ik er veel heb, kan ik ook de olie eruit persen met een Piteba oliepers. Of ik kan ze roosteren voor in een maaltijd of om hazelnootspread van te maken.
Zover is het echter nog niet. Even geduld hebben.