Nog even en dan kunnen we de EK-finale voetbal volgen. Oranje mag dan van het toneel verdwenen zijn, het blijft de moeite waard om te kijken. Toch? De spelers zorgen voor spektakel. Zonder spelers zou niemand gebiologeerd naar die groene rechthoek blijven kijken. Niets saaier dan een groene grasmat.
Toch zijn nog veel tuinen voor het grootste deel belegd met die eentonige begroeiing. De eigenaar spaart kosten noch moeite om het gras de hoofdrol te laten spelen. Mosdoder en wortelonkruidsteker zet hij in als wapen tegen indringers. Paardenbloemen en madeliefjes moeten het afleggen tegen de wekelijkse maaibeurt.
Laten we even door de ogen van een bij kijken: deze ziet gras als een grijze massa. Net als rood trouwens. Bijen kunnen vooral wit, geel, blauw en ultraviolet onderscheiden. De paardenbloemen en madeliefjes kan hij dus goed vinden. Zicht is dus het zintuig dat de bij als eerste gebruikt om voedsel, de nectar, te lokaliseren. En daarna komt geur. Een grasveld zonder bloemen is als een grasmat zonder spelers: grijs en saai.
En dat niet alleen, een monocultuur van gras is tegennatuurlijk. Ooit een puur grasveld in de natuur gezien? Nou dan. Laat lekker groeien wat tussen het gras wil opkomen. Beter voor het bodemleven, voor bestuivers én het spaart de tuinier werk. Dat betekent méér tijd om naar de grasmat te kijken. Met spelers natuurlijk.
En wij maar mesten, maaien en onkruid steken.
We hebben anders nog wel andere saaie spelers, mos en meer mos.
Leuk zo’n blog.